Πρόκειται για τρεις καταρράκτες στη σειρά, με τον μεγαλύτερο από αυτούς να έχει ύψος πάνω από 25 μέτρα. Δείτε εικόνες αγνής ομορφιάς της ελληνικής φύσης.
Χτισμένο στα 970 μέτρα, 70 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Ιωαννίνων, βρίσκεται ένα πανέμορφο, μικρό χωριό που στο παρελθόν έφερε την ονομασία Ντομπρίνοβο ή Δομβρίνοβο.
Το Ηλιοχώρι, όπως είναι πλέον γνωστό, είναι ένα ορεινό μικρό χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη τοποθεσία των ανατολικών πλαγιών της Τύμφης, με μοναδική θέα στην κοιλάδα του ποταμού Ρασενίτη.
Στο χωριό βρίσκεται ο παλαιότερος πλάτανος του Ζαγορίου, ο οποίος μετρά πάνω από χίλια χρόνια ζωής. Ακόμη ο τόπος έχει ανάλογη ιστορία με τα γύρω χωριά, καθώς κατά την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου καταστράφηκε από τα Γερμανικά στρατεύματα. Σήμερα, το Ηλιοχώρι έχει την αναγνωρισιμότητα που του αρμόζει.
Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του είναι τα πέτρινα σπίτια με τα στενά και ψηλά παράθυρα, τα ξύλινα μπαλκόνια και τις στέγες από πλάκα. Όμως το χωριό είναι πλέον ευρέως διαδεδομένο για τους ξεχωριστούς καταρράκτες του, που ακούνε στο βλάχικο όνομα “Μπάλτα Ντι Στρίγκα” (σε υψόμετρο περίπου 780μ.).
Πρόκειται για τρεις καταρράκτες στη σειρά, με τον μεγαλύτερο από αυτούς να έχει ύψος πάνω από 25 μέτρα. Ανάμεσα τους και μέσα στους βράχους, σχηματίζονται πισίνες (οβίρες) που δημιουργούνται από τα ορμητικά και παγωμένα νερά του ποταμού Κρυοπόταμου. Μπάλτα ντι Στρίγκα στα βλάχικα σημαίνει “η οβίρα (μικρή λίμνη) της κραυγής”. Σύμφωνα με τον μύθο, κάποτε μια γυναίκα πήδηξε για να σκοτωθεί, όταν χώρισε από τον αγαπημένο της, και η κραυγή της ακούστηκε μέχρι το χωριό.
Δείτε το υπέροχο drone βίντεο της ομάδας του Travel Inspiration:
Πώς πάει κανείς στους καταρράκτες
Για να φτάσει κανείς στους καταρράκτες ακολουθεί μια πανέμορφη περιπατητική διαδρομή μέτριας δυσκολίας, που ξεκινάει από την πλατεία του χωριού και βυθίζεται κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο και το καθαρό οξυγόνο.
Το μέχρι πρότινος δύσβατο μονοπάτι, αναβαθμίστηκε, διανοίχτηκε και σηματοδοτήθηκε άριστα σε όλο του το μήκος. Πέτρα, χαλίκι, ξύλινα στηθαία, βρύσες, παγκάκια, διευκολύνουν την πεζοπορία. Ακόμη, οι απαραίτητες πινακίδες ενημερώνουν τον επισκέπτη για το σύνολο των υπολειπόμενων μέτρων που έχει μπροστά του, από το ένα χιλιόμετρο συνολικής απόστασης (συγκεκριμένα, 1.050 μέτρα).
Στη διαδρομή θα βρει κανείς το πανέμορφο πέτρινο γεφύρι του Πέτσου (1887), ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι που γεφυρώνει τον “Βάλε Μάρε”, το “Μεγάλο Ρέμα”, παραπόταμο του Ρασενίτη, που μας θυμίζει αμέσως την πανέμορφη Ήπειρο. Στο σεισμό που έγινε την άνοιξη του 1967 το γεφύρι έπαθε σοβαρές ζημιές οι οποίες όμως σύντομα αποκαταστάθηκαν. Εργασίες συντήρησης έγιναν και το καλοκαίρι του 2005 και σήμερα η κατάσταση του γεφυριού είναι πολύ καλή.
Στις μέρες μας, “η κραυγή” της Μπάλτα Ντι Στρίγκα είναι οι φωνές των τολμηρών, που παίρνουν την απόφαση να βουτήξουν στον καταρράκτη και να απολαύσουν ένα “δροσερό” μπανάκι στα κρύα νερά του Κρυοπόταμου (όνομα και πράγμα). Η βουτιά είναι αν μη τι άλλο αναζωογωνητική για την επίπονη ανηφοριά της επιστροφής.
Σε ένα σκηνικό που θυμίζει… Game of Thrones, ο ένας καταρράκτης είχε παγώσει το 2017, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα.
